برق حسنی در نظر دارم به خود پیچیده ام

جوهر آیینه یعنی موی آتش دیده ام

نادمیدن زین شبستان پاس ناموس حیاست

چون سحر عمریست خود را با نفس دزدیده ام

هر قدر پر می زنم پرواز محو بیخودی است

ازکجا یارب عنان رنگ گردانیده ام

تا ابد می بایدم خط بر شکست دل کشید

در غبار موی چینی چون صدا لغزیده ام

جز ندامت چارهٔ درد سر اسباب نیست

صندل انشای کف دست به هم ساییده ام

محو گردد کاش از آیینه ام نقش کمال

کز صفا تا جوهرم باقیست دامن چیده ام

صورت پیدایی و پنهانی سازم یکیست

هرکجایم چون صدا عریانیی پوشیده ام

زندگی یارب تماشاخانهٔ دیدار کیست

گل فروش صد چمن تعبیر خوابی دیده ام

غیررا درخلوت تحقیق معنی بارنیست

جز به گوش گل صدای بوی گل نشنیده ام

صد قیامت رفته باشد تا ز خود یابم خبر

قاصدم لیک از جهان ناز برگردیده ام

پابه خاکم زن که مژگان غبارم وا شود

گر تو بیدارم نسازی تا ابد خوابیده ام

بیدل از بی دست وپاییهای من غافل مباش

چون ضعیفی گوشمال گردن بالیده ام